یکی از دلایلی که آدم‌ها ساعت مچی به دستشون می‌بندند این است که همیشه به یاد داشته باشند که اسیر حاکم قدرتمندی به نام زمان‌اند.
زمان حاکم عادلی‌ست، به همه فرصت می‌دهد، اما فقط یکبار. همه به اندازه‌ی برابر می‌توانند از آن استفاده کنند اما این وجه بالقوه‌ی ماجراست و در عمل شاید افرادی پیدا شوند که حتی به اندازه‌ی یک روز هم از آن استفاده نکنند. در چنین حالتی، این افراد به اعتماد حاکمی عادل و قدرتنمد خیانت کرده‌اند و در نهایت، پایان آنها فراموشی‌ست.